تو را می خواهم ...

 

من هیچ نمی خواهم ...

تنها صدایت را می خواهم تا موسیقی سکوت لحظه هایم باشد

نگاهت را می خواهم تا روشنی چشم های خسته ام باشد

وجودت را می خواهم تا گرمای قندیل آغوشم باشد

خیالت را می خواهم تا خاطره لحظه های فراموشم باشد

دست هایت را می خواهم تا نوازشگر بی کسی اشک هایم باشد

و تنها خنده هایت را می خواهم تا مرهم کهنه زخم های زندگی ام باشد  

آری تنها تو را می خواهم ... 

وصال...

                                              

ﺷﺎﯾﺪ ﺩﮔﺮ ﻭﺻﺎﻟﺶ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﻢ ﻧﺒﯿﻨﻢ
                 ﺷﺎﯾﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﻭﯾﺶ ﺑﺮ ﺁﺏ ﻫﻢ ﻧﺒﯿﻨﻢ 

                                           ﺑﺮﺑﺎﺩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺴﺘﯽ

                                                       ﮔﻮﯾﯽ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻫﺮﮔﺰ ﻋﺸﻘﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻫﺴﺘﯽ

ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻠﺒﻞ، ﺑﯽ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﮐﺒﻮﺗﺮ
                 ﺟﺰ ﻗﺼﻪ ﮐﻮ ﻧﺸﺎﻧﯽ؛ ﺑﺮ ﻗﺎﻣﺖ ﺻﻨﻮﺑﺮ 

                                           ﺩﯾﮕﺮ ﺳﺮﺍﻍ ﻓﺮﻫﺎﺩ ﺑﺮ ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ ﭼﻪ ﮔﯿﺮﯼ
                                                               ﻓﺮﻫﺎﺩ ﭘﺮ ﮐﺸﯿﺪﻩ، ﮔﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻝ ﺗﯿﺮﯼ

ﮐﻮ ﺁﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﻫﺎﺩ ﺑﺮ ﻋﻤﻖ ﺟﺎﻥ ﺷﯿﺮﯾﻦ
                ﮐﻮ ﯾﮏ ﻧﺸﺎﻥ ﺯﻋﺸﻘﺶ، ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺮﺍﺭ ﺩﯾﺮﯾﻦ 

                                            ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﻧﻮﺷﺖ ﻋﺸﻖ، ﺑﺮ ﺑﺮﮔﻬﺎﯼ ﺩﻓﺘﺮ
                                                              ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺗﯿﺸﻪ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﻥ ﮐﺒﻮﺗﺮ

منتظر لحظه ای هستم...

 

منتظر لحظه ای هستم که دستانت را بگیرم

در چشمانت خیره شوم دوستت دارم را بر لبانم جاری کنم ،

منتظر لحظه ای هستم که در کنارت بنشینم

سر رو شونه هایت بگذارم ...

از عشق تو ... از داشتن تو ...اشک شوق ریزم ،

منتظر لحظه ی مقدس که تو را در آغوش بگیرم ...

بوسه ای از سر عشق به تو تقدیم کنم ...

و با تمام وجود قلبم و عشقم را به تو هدیه کنم ،

آری من تو را دوست دارم و فقط در انتظار

آن لحظه ام که برای همیشه مال هم بشیم.... 

مجنون شدم ز دوریت

 

ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﻝ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﺵ

ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﮔﻞ ﺑﺎﺭﯾﺪﻡ

ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﻮﺱ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﺭﺍ

ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﺑﻮﺳﯿﺪﻡ

ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺷﻮ ﺩﻟﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ

ﻣﻦ ﻫﻤﭽﻮ ﮔﻞ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﺗﺎﺑﯿﺪﻡ

ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﻍ ﺩﻝ ﭘﯿﭽﮏ ﺑﺎ ﺵ

ﺑﺮ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﭘﯿﭽﯿﺪﻡ

ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺩﺭﯾﺎ ﺷﻮ

ﺩﺭﯾﺎ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﺩﯾﺪﻡ

ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺎ ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺑﺎﺵ

ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺯ ﺩﻭﺭﯾﺖ ﻧﺎﻟﯿﺪﻡ

ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ﭘﺎﯾﯿﺰ

ﮔﻞ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺮﻧﻤﺖ ﺭﻭﯾﯿﺪﻡ

ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺎ ﻭ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﯾﺖ ﺑﮕﺬﺭ

ﺍﺯ ﻟﻬﺠﻪ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯿﺖ ﺭﻧﺠﯿﺪﻡ

ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ

ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻟﻄﯿﻒ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ

نذار باور کنم تنهام ...

 

نذار باور کنم تنهای تنهام
نمی خوام با کسی غیر از تو باشم
می خوام از خوابی که لحظش یه ساله
برای دیدن روی تو پا شم
اگه تو باشی و دنیا نباشه
می شه با تو همه دنیا رو حس کرد
همه دنیا بیاد و تو نباشی
دلم دق می کنه با این همه درد
تمام زندگیمو زیر و رو کن
که بی تو دلخوشی هامم گناهه
خودت باش و من و دیوانگی هام
فقط با تو دل من رو به راهه
بذار باور کنم اینو که با عشق
حقیقت می شه تو افسانه باشی
میشه افسانه ها رو زندگی کرد
اگه حق با منه دیوانه باشه