وقتی دلگیری و تنها...
بگذار سر به سینه ی من تا که بشنوی
آهنگ اشتیاق دلی درد مند را
شاید که بیش از این نپسندی به کار عشق
آزار این رمیده ی سر در کمند را
بگذار سر به سینه ی من تا بگویمت
اندوه چیست، عشق کدامست، غم کجاست
بگذار تا بگویمت این مرغ خسته جان
عمریست در هوای تو از آشیان جداست
دلتنگم، آنچنان که اگر بینمت به کام
خواهم که جاودانه بنالم به دامنت
شاید که جاودانه بمانی کنار من
ای نازنین که هیچ وفا نیست با منت
تو آسمان آبی آرامو روشنی
من چون کبوتری که پرم در هوای تو
یک شب ستاره های تو را دانه چین کنم
با اشک شرم خویش بریزم به پای تو
بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح
بگذار تا بنوشمت ای چشمه ی شراب
بیمار خنده های توام ، بیشتر بخند
خورشید آرزوی منی ، گرم تر بتاب..!
من همونم که همیشه...
...من همونم که همیشه...
...غم وغصم بی شماره...
...اونیکه تنها ترین...
... حتی سایه ام نداره...
...این منم که خوبیامو...
...کسی هرگز نشناخته...
...اونکه در راه رفاقت...
...همه هستی شو باخته...
...هر رفیق راهی با من...
...دوسه روزی همسفر بود...
...ادعای هر رفاقت...
... واسه من چه زودگذربود...
...هر کی بازمزمه عشق...
... دو سه روزی عاشقم شد...
... عشق اون باعث زجر...
...همه دقایقم شد...
...اونکه عاشق بود عمری...
... ز جدا شدن می ترسید...
...همه هراس وترسش...
... به دروغش نمی ارزید...
... چه اثرازاین صداقت...
... چه ثمرازاین نجا بت...
... وقتی قد سرسوزن...
... به وفا نکردیم عا دت...
عشق اول ...
میگن هیچ عشقی تو،دنیا مثل عشق اولی نیست
میگذره یه عمری اما،از خیالت رفتنی نیست
داغ عشق هیشکی مثل،اون که پس میزندت نیست
چقدر تنها شی وقتی،هیچ کسی هم قدمت نیست
میگن هیچ عشقی تو دنیا،مثل عشق اولی نیست
میگذره یه عمری اما،از خیالت رفتنی نیست
داغ عشق هیشکی مثل،اون که پس میزندت نیست
چقدر تنها شی وقتی،هیچ کسی هم قدمت نیست
چقدر سخته بدونی،اون که می خوایش نمیمونه
که دلش یه جای دیگه است و همه وجودش مال اونه
چقدر برای اون که،جون میدی غریبه باشی
بگی میخوام با تو باشم،بگه میخوام که نباشی
چقدر سخته بدونی،اون که می خوایش نمیمونه
که دلش یه جای دیگه است و همه وجودش مال اونه
چقدر برای اون که،جون میدی غریبه باشی
بگی میخوام با تو باشم،بگه میخوام که نباشی...
چه حس خوبیه که تو با منی همیشه
وقتی که سرده دستم
وقتی از همه خسته ام
وقتی خرابه حالم
جز تو هیچ کس رو ندارم
وقتی غمو غصه ی روزگار
مشکلات بی شمار
دستمو زدن کنار
تو دست تو دستای من بذار
وقتی صدای من بوی غم می گیره
عشق از رو هوس میمیره.
میون این شب تیره،
با تو دل من چه آروم می گیره...
با تو دل من آروم می گیره
با تو دل من چه آروم می گیره
با یاد تو زندگی دوباره می گیره بوی عشق
جهنم من میشه بهشت!
رو تن جاده میشه نوشت
که چه خوب و روشنه با تو سرنوشت
بی تو هیچم
با تو پادشاه این قصه میشم
اگه یاد تو نباشه بگو دل خوش به محبت کی شم؟
اسم پاک تو همیشه روی لبامه
ترسی از تاریکی من ندارم وقتی یاد تو همدم شبامهبا یاد تو زندگی دوباره می گیره بوی عشق
جهنم من میشه بهشت!
رو تن جاده میشه نوشت
با تو خوب و روشنه سرنوشت
چه حس خوبیه که تو با منی همیشه
حتی یه لحظه سایه ات از سر من کم نمیشه
یاد تو..!
دوباره یاد توست که این دل تنها را بیدار نگه داشته است.
دلم می خواهد دیوار های رو به رویم همه پنجره شوند...
و من تو را در چشمانم بنشانم،چشم هایی که انتظار تو را کشیدند.
و برای دوری از تو و نبودنت گریه کردند
و بسیاری از درد ها و غم ها را دیدند.
و حرفی به زبان نیاوردند.
باز غمگین از نبودن تو در کنارم،در گوشه ای،همیشه خلوت و گرفته،
کز کرده و به تو می اندیشم!
از این که تنها نشسته ام افسوس می خورم
کاش می توانستم تنهایی ام را برایت معنا کنم
و از گوشه به گوشه شهر و کوچه های غریب و غم گرفته،برایت زمزمه کنم و بخوانم.
بگذار درد هایم را فقط با دست های تو درمان کنم
و حرف هایم را فقط با چشمان تو در میان بگذارم
بگذار که تا ابد این چشمان من انتظار تو را بکشند
این چشم ها را رد نکن که برای دیدنت
عجیب مشتاق و بی تابست...!
